DE WATERBESCHERMER

... Onder hun robijn- en diamanten aura's, verblindend glanzend, zag ik ze aankomen;
Ik nam en hanteerde mijn ruwe Keltische tong, en geduld en moed,
en licht dat nog moet worden ontcijferd;
maar met brandend hart nam ik ze mee naar de bron van levend water,
en van hem dronken zij;
[terwijl ik mijn laurier water gaf,
bovendien stak ik mijn lamp aan]
... we afscheid namen vlak naast de stoeprand van de lucht,
waar de puur witte roos gedijt,
waar alles pad is en de werelden in alle richtingen vertrekken;
... Ik waak over de deugd van het water
en het is nacht;
de archonten van vuur drinken bij het ochtendgloren.
***
Antonio Justel Rodriguez
https: //www.oriondepanthoseas
***